O genealogii i historii słów kilka... - Znani i wielcy z rodziny Pławskich.

Generał Aleksander Pławski- służył najpierw w armii carskiej, później polskiej.

Jego żona Elżbieta z domu Feldman:

Na kolejnym zdjęcie jest portret komandora Eugeniusza Pławskiego w mundurze galowym:

Fotografia Witolda, syna Eugeniusza. Witold zginął w czasie ostatniej wojny, zastrzelony przez Niemców w Norwegii.

Kolejne znane osoby to bracia- Czesław "Bej" Pławski i jego brat Tadeusz, którzy w czasie II wojny światowej walczyli w oddziale AK "Jurand" na terenie Litwy.

Czesław Pławski jest tutaj w dolnym rzędzie, pierwszy z lewej.

Portret Felicjana Pławskiego na jego nagrobku. Poniżej jego nagrobek:

Portret żony komandora Eugeniusza Pławskiego:

Chciałbym teraz przedstawic troche dokładniej sylwetkę komandora.

Komandor Eugeniusz Pławski.
Eugeniusz Pławski urodził się w 1895 roku w Noworosyjsku na Kaukazie. Pochodził z rodziny o wojskowych tradycjach- jego ojciec Aleksander Pławski dosłużył się w armii carskiej stopnia generała brygady.
Eugeniusz po ukończeniu szkół morskich w Chabarowsku i Petersburgu w 1914 roku rozpoczął służbę wojskową w carskiej flocie na M. Czarnym. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do nowo tworzonej Polskiej Marynarki Wojennej. Jako podporucznik służył we Flotylli Wiślanej w Modlinie. W roku 1920 brał udział w uroczystych zaślubinach z morzem w Pucku. W latach 1923-26 dowodził trałowcem ORP "Czajka", torpedowcem ORP "Krakowiak". W latach 1928-30 byl kierownikiem Polskiej Szkoły Podwodnego Pływania w Tulonie, we Francji. Po powrocie do kraju został pierwszym dowódcą nowo powstałego Dywizjonu Okrętów Podwodnych. W okresie od 1936-39 roku w stopniu komandora porucznika zostal szefem Broni Podwodnej w kierownictwie Marynarki Wojennej. Do roku 1940 dowodził eks-francuskim niszczycielem "Ouragan". Komandor E. Pławski największą sławę zyskał dowodząc niszczycielem ORP "Piorun". Na pokładzie tego okrętu uczestniczył w akcjach bojowych na wodach brytyjskich, Morzu Północnym, Śródziemnym i Atlantyku, gdzie w maju 1941 roku brał udział w słynnym pościgu za niemieckim pancernikiem "Bismarck". Po 14 miesiącach służby na ORP "Piorun" został mianowany ekspertem morskim przy Ambasadzie RP w Sztokholmie. Pod jego opieką znalazły się internowane w Szwecji okręty podwodne.
W maju 1942 r. kmdr. E. Pławski został mianowany na stopień komandora, a rok później objął dowództwo krążownika ORP "Dragon". Od stycznia 1944 roku do końca wojny zajmował stanowisko szefa sztabu KMW w Londynie, a do 31 marca 1947 roku był inspektorem wyszkolenia.
Po demobilizacji w r. 1948 wyjechał z rodziną do Kanady, gdzie był np. tłumaczem (władał pięcioma językami) w Królewskiej Konnej Policji.
Zmarł 22 maja 1972 roku w Vancouver i tam został pochowany. Uhonorowany Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), Złotym Krzyżem Zasługi (dwukrotnie) oraz wieloma odznaczeniami polskimi, rosyjskimi, francuskimi, szwedzkimi, duńskimi i brytyjskimi. Jest Kawalerem Orderu Virtuti Militari V klasy.
16 czerwca 2004 roku prochy komandora Pławskiego zostały sprowadzone do Polski i pochowane na cmentarzu Marynarki Wojennej w Gdyni- Oksywiu.

Kolejne znane nazwiska...
Pławski Daniel, porucznik pilot 301 Dywizjonu Bombowego "Ziemii Pomorskiej"; odznaczony orderem wojennym Virtuti Militari V klasy Krzyżem Srebrnym.
Urodził się 1 stycznia 1916 roku w Sankt Petersburgu. Zginął w czasie lotu bojowego 6 czerwca 1942 roku w Ijselmeer, na wschód od Amsterdamu.
Generał brygady inż. Kazimierz Pławski, w latach 1923-1926 kierował Służbą Uzbrojenia Wojska Polskiego.
Inny członek rodziny ppor.Jan Pławski, zginął podczas wojny polsko- bolszewickiej w 1920 roku.
Nie mam pewności co do tego, czy Jan Plawski, który zginął w czasie wojny 1920 r., to ten sam Jan, który wymieniony jest w aktach archiwum Białegostoku:
"Pławski Jan, syn Stanisława- referent Zarządu Powiatu Sokołowskiego 1913-1916, powiat Sokołów Podlaski".
Z kolei w tym samym archiwum znalazłem tej oto treści adnotację;
" 4/86/0/3952 Akta sprawy odszkodowawczej Antoniego Pławskiego 1948-1948; teczka- stan dobry, stron 10,mieszana,język polski,orzeczenie nr 74/78"
Wydaje mi się, że nie chodzi tutaj o mojego ojca Antoniego, gdyż on jeszcze w latach 1952-55 odbywał służbę wojskową w Armii Czerwonej. Być może ten Antoni może być z drzewa genealogicznego rodziny Pławskich z Pińska, gdyż tam wymieniony jest Antoni, ale to muszę sprawdzić.

W swej książce "Fala za falą" E. Pławski napisał. m.in. :
" Podczas swej bytności w Słonimie ojciec mój natknął się na ślady naszych przodków sięgających aż 1475 roku. Z zapisków wynikało, że że pradziad mój Józef był podporucznikiem Wojska Polskiego w Księstwie Warszawskim i że miał sześcioro synów: Józefa, Antoniego, Edwarda, Kazimierza, Aleksandra i Michała.
Dziadek mój Edward posiadał majatek Skurcze, niedaleko Warszawy, gdzie był tzw. "pisarzem rolnym".

O Witoldzie Pławskim...
"Witold Pławski był synem komandora Eugeniusza Pławskiego. Tego samego, który będąc dowódcą ORP "Piorun"brał udział w pościgu i zatopieniu słynnego niemieckiego pancernika "Bismarck". O E. Pławskim napiszę w niedługim czasie osobny tekst, gdyż postać ta zasługuje na osobny tekst. Była to niewątpliwie osobistość wybitna.
Witold mieszkał z matką Marią i mlodszym bratem Jerzym w podwarszawskim Milanówku. Eugeniusz od 1939 roku przebywał w Wielkiej Brytanii i dlatego też Witold pragnął dostać się do Anglii, aby móc wspólnie z ojcem walczyć o wolną Polskę. Niestety podczas swej wyprawy do Anglii przez Danię i Norwegię dostał się w ręce Niemców, którzy bestialsko go zamordowali wraz z jego towarzyszami. Stało się to 31 maja 1944 roku.
Jesienią 1945 roku norweskie władze zorganizowały przeniesienie zabitych uciekinierów na cmentarz Helland w Soerfold. Później w 1953 roku Norwegowie w ramach scentralizowania grobów wojennych przenieśli zwłoki Witlda i jego kompanów na cmentarz w Hakvik koło Narviku.
Rodzicom Witolda nie udało się odwiedzić grobu ich syna. Młodszy syn Pławskich- Jerzy wyjechał z Polski latem 1946 roku. Tuż po przyjeździe do Danii zadzwonił do ojca, a ten po kilku dniach przyjechał i zabrał go do Anglii.
Matka Jerzego- Maria Pławska opuściła Polskę rok później. Po dramatycznej przeprawie przez Czechy, dostała się do Austrii i stamtąd do Anglii.Gdy przybyła tam, rodzina podjęła decyzję o wyjeździe do Kanady.
Maria i Eugeniusz nie mieli możliwości odwiedzenia grobu Witolda w Norwegii. Zrobił to jednak jego syn- Jerzy w maju 1995 roku."
(na podst. tekstu Bjoerna Bratbaka, tłumaczonego przez Jolantę Sulkowską).

Stanisław Pławski- poseł na Sejm w latach 1922-1927
Poniżej przedstawiam omówienie postaci posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Stanisława Pławskiego, tekst ten ukazał się w Bioletynie "Parlament RP 1919-1927. Pisownia zgodna z oryginałem.
" Inżynier technolog, zamieszkały w Wilnie, urzędnik Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej. Urodzony w 1883 roku. Do Sejmu wszedł w roku 1922 z okręgu Wilno-Miasto i powiat oraz pas neutralny. Przemawiał na plenum Sejmu w sprawach: umowy z firmą "Lofag" o naprawę parowozów w r. 1924, rekwizycja lokalu związku zawodowego w Wilnie i państwowej wytwórni sprzedaży aparatów telefonicznych oraz telegraficznych. Zgłosił między innemi wnioski w sprawach przeniesienia siedziby starostwa z Daniłowicz do Postaw, gospodarki Departamentu Budownictwa Mkinisterstwa Spraw Wojskowych oraz z powodu rozwiązania wileńskiej Rady Miejskiej. Złożył szereg interpelacyj. Brał udział w pracach Komisyj, zwłaszcza Komunikacyjnej i Robót Publicznych."